Spytek Wawrzyniec Jordan z Zakliczyna Herbu Trąby g. 1518 a. a. 11 Meurzh 1568

Ur pennad tennet eus Rodovid BR, ar c'helc'hgeriadur digor.

Den:298896

Lignez	Jordanowie
Reizh	gourel
Anv a-bezh d'ar c'hanedigezh	Spytek Wawrzyniec Jordan z Zakliczyna Herbu Trąby
Kerent ♂ Mikołaj Jordan [Jordan] a. a. 1521 ♀ Anna Tarnowska-Jarosławska [Tarnowscy-Jarosławscy] g. 1482 a. a. 1514
Wiki-pajenn	wikipedia:pl:Spytek_Jordan

Darvoudoù

1518 ganedigezh:

bugel: ♀ Елизавета Йордан (Бонер, Лигеза) [Йорданы] a. a. > 1575

bugel: ♀ Zofia Jordan [Jordanowie]

titl: podskarbi koronny

eured: ♀ Anna Sieniawska (Jordan) [Sieniawscy] a. a. 1574

11 Meurzh 1568 marvidigezh: Mogilany

Notennoù

Spytek Wawrzyniec Jordan lub Wawrzyniec Spytek Jordan z Zakliczyna herbu Trąby (ur. 1518, zm. 11 marca 1568 w Mogilanach[1]) – podskarbi wielki koronny od 1550, kasztelan krakowski od 1565, wojewoda krakowski od 1561 i sandomierski od 1555, kasztelan sądecki od 1549. Pełnił ważną rolę polityczną w Polsce doby Zygmunta Augusta, był m.in. czołowym przeciwnikiem koronacji Barbary Radziwiłłówny na królową Polski. Był także przeciwnikiem ruchu egzekucji praw i egzekucji dóbr.

Był pierwszym wybitnym przedstawicielem znanego małopolskiego szlacheckiego rodu Jordanów. Syn Mikołaja Jordana i Anny z domu Melsztyńskiej[3]. Był znanym nie tylko w Polsce miłośnikiem sztuki. W swoim dworze w Myślenicach, a następnie w pobliskich Mogilanach otaczał się pisarzami, uczonymi, humanistami[4]. To właśnie w Myślenicach powstało Zwierciadło i trzecia księga Żywota człowieka poczciwego Mikołaja Reja.

Utrzymywał kontakty z różnowiercami, ale choć sam Jan Kalwin zachęcał go do zmiany wiary, do końca życia pozostał katolikiem.

Spytek Jordan był człowiekiem majętnym. Sam Zygmunt August pożyczał od Spytka jakieś sumy pieniężne. Poza kluczem myślenickim, melsztyńskim (wraz z dawną rodową siedzibą, zamkiem w Melsztynie) i licznymi starostwami posiadał kamienicę na Rynku w Krakowie (w miejscu dzisiejszego Pałacu Wodzickich).[5] Z małżeństwa z Anną Sieniawską – córką hetmana Mikołaja Sieniawskiego pozostawił jedynie córki, m.in. Elżbietę, żonę Stanisława Bonera (syna Seweryna Bonera), a później Mikołaja Ligęzy, oraz Zofię, żonę Samuela Zborowskiego.

Został pochowany w kościele św. Katarzyny w Krakowie w mauzoleum rodziny Jordanów.