Ignacy Dąbrowski g. 21 Ebrel 1869 a. a. 4 C'hwevrer 1932

Ur pennad tennet eus Rodovid BR, ar c'helc'hgeriadur digor.

Darvoudoù

21 Ebrel 1869 ganedigezh: Warszawa

eured: ♀ Maria Gerson (Dąbrowska) [Gersonowie] g. 1869 a. a. 1942

4 C'hwevrer 1932 marvidigezh: Warszawa

Notennoù

Ignacy Dąbrowski (ur. 21 kwietnia 1869 w Warszawie, zm. 4 lutego 1932 tamże) – polski powieściopisarz i nowelista, autor powieści Śmierć (1892). Mąż Marii Gerson-Dąbrowskiej.

Syn Ignacego, urzędnika magistratu, i Anieli z Nowickich. Uczył się w II Gimnazjum w Warszawie. Przerwał naukę po szóstej klasie z powodu gruźlicy (miał krwotok z płuc). Po powrocie do zdrowia pracował jako nauczyciel prywatny w Rudzie Malenickiej. Leczył się w Krynicy, tam zaczął pisać debiutancką powieść Śmierć, ukończył ją w Poczekajce. Powieść ukazała się drukiem w 1892 w Bibliotece Warszawskiej i została entuzjastycznie przyjęta przez krytykę. Została przetłumaczona na język niemiecki (dwukrotnie), rosyjski (również dwukrotnie) i czeski.

W latach 1894–1897 mieszkał w Łodzi, potem przez pół roku mieszkał w Paryżu. Zwiedził Szwajcarię i Włochy, do których miał wracać jeszcze kilkakrotnie. Osiadł w roku 1898 w Warszawie, gdzie mieszkał do końca swego życia. W 1903 ożenił się z Marią Gerson. Od 1898 uczył geografii i historii w warszawskich szkołach średnich, a w latach 1905-1907 także w szkołach Polskiej Macierzy Szkolnej. W latach 1915–1919 był członkiem zarządu Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1919 pełnił funkcję prezesa tego towarzystwa. W okresie międzywojennym uczył w Gimnazjum Państwowym Władysława IV na Pradze.

Eus an dud-kozh d'ar vugale-vihan