Kunegunda Łokietkówna Piast a. a. 1333 - Taolenn an diskennidi

eured: <1> ♂ Rudolf I von Sachsen-Wittenberg [Askanier] g. 1284? a. a. 11 Meurzh 1356
marvidigezh: 1333

Kunegunda Łokietkówna (ur. ok. 1295, zm. 9 kwietnia 1331 lub 1333) – polska królewna i księżna świdnicka, córka Władysława I Łokietka i Jadwigi, córki księcia kaliskiego Bolesława Pobożnego i księżniczki węgierskiej Jolenty Heleny.

Imię Kunegundy nawiązuje najprawdopodobniej do Kingi (Kunegundy), która była siostrą babki macierzystej księżniczki[1]. Około 1310[1] została żoną księcia świdnickiego Bernarda. Z małżeństwa Kunegundy i Bernarda pochodziło co najmniej siedmioro dzieci: Bolko II Mały – książę świdnicki, Konstancja – żona księcia głogowskiego Przemka, Elżbieta – żona księcia opolskiego Bolesława II, Henryk II – książę świdnicki, Beata – zmarła w młodości, co najmniej dwoje dzieci – zmarłe w dzieciństwie. Po śmierci męża, zmarłego 6 maja 1326, Kunegunda sprawowała przez kilka lat regencję w księstwie z powodu małoletności synów[1]. Zapewne w 1329[2] wyszła za mąż za księcia saskiego Rudolfa I i opuściła księstwo świdnickie, zabierając ze sobą córkę Beatę[3]. Drugie małżeństwo Kunegundy było prawdopodobnie bezpotomne[4].

Kunegunda Łokietkówna zmarła 9 kwietnia, zgodnie z napisem nagrobnym, którego treść zachowała się w szesnastowiecznych odpisach. Data roczna jej śmierci budzi kontrowersje w historiografii. W niektórych zapiskach występuje rok 1331, zaś w innych 1333. Obecnie uważa się rok 1333 za prawdopodobniejszy[5]. Została pochowana w klasztorze franciszkańskim w Wittenberdze.