Reginlinde van Nederlotharingen g. 1000 a. a. 1064 - Taolenn an diskennidi

aussi comte de Namur
1102 Le comte de Namur
1104 Sybille de vol avec son amant Enguerrand de Boves, comte d'Amiens. Sybille de séparation avec Enguerrand mariés. Godfrey n'est pas incompatible avec son âge.
fidèle partisan d'Henry IV et lui envoyer des troupes
1109 second mariage avec Ermesinde, héritière de Luxembourg
1119 appuie les soldats avec son frère Frédéric, s'il est élu évêque de Liège
1121 fonde l'Abbaye de Floreffe
1136 Godfried conflit dans la barbue de Louvain sur la nomination de l'abbé de Gembloux. Détruit Gembloux et connaît la ville a continué à gagner avec l'appui du Hainaut

Volgens Ned. Leeuw 1949 was zij een dochter uit het geslacht van deHeren van Goye (Utengoye). Volgens ES NF Band VIII Tafel 35 was zijn

wikipedia:nl:Boudewijn de Moedige; http://www.thepeerage.com/p11360.htm#i113598; http://genealogy.euweb.cz/flanders/flanders2.html;

Hij komt voor onder de 'homines cimitis' bij het vredesverdrag met Brabant van 3 nov. 1200. Hij schonk met Antonius de Gelmen het goed Albrantswaart in het land van Putten aan de abdij Ter Does (Ter Duinen), hetgeen in 1201 werd bevestigd door graaf Dirk VII van Holland. Als partijgenoot van graaf Willem I vocht hij in de Loonse oorlog (1204-1205) aan het hoofd der Kennemers, samen met Banjaert, de heer van Sint Aagtenkerke te Beverwijk. Zijn kasteel op de Hoef werd in die tijd door de vijand verwoest, het is later weer opgebouwd; op 7 juni 1573 werd het door Sonoy geheel afgebrand, in verband met de Spaanse aanval op Alkmaar. Wegens zijn voortdurende twisten met de abdij, wier zaakgelastigde (advocadus) hij was, zou men hem de bijnaam van 'Kwaden Wouter' gegeven hebben.

enSchoten" door Dr. P.C. Boeren (Bibliotheek GA Breda, 2-C-18). VolgensEuropaische Stammtafeln, Neue Folge, Band VII Tafel 100 (Heren

Patrom:Place name error

In het voorjaar van 1234 vergezelde hij Floris IV met vele andere edelen op diens kruistocht tegen de Stedingers aan de Elbe; hijzelf liet er het leven op 17-05-1234

zieES NF Band VIII (Heusden), Band XVIII (Brederode) en V (Arkel). Zie

Graaf van Montfort, kruisvaarder

Hendrik van Voorne komt in 1220 in een oorkonde van vader voor. Hij wordt daarin oudste zoon genoemd. In de oorkonde van 1220 deed Dirk van Voorne een schenking. Voor zoonlief kan daaruit geconcludeerd worden dat hij dan minstens 7 jaar moet zijn. Hendrik van Voorne is derhalve uiterlijk in 1213 geboren. Zijn broer Hugo was in 1229 zelfstandig getuige en zal derhalve minimaal twaalf zijn geweest, dus geboren uiterlijk 1217. Broer Dirk is op zijn vroegst eind 1217 geboren en Albert wordt steeds als jongste genoemd. Derhalve is het niet waarschijnlijk dat moeder Alveradis rond 1165 geboren is. Haar huwelijk met Dirk van Voorne zal er een zijn geweest die pas enige tijd na 1200 is gesloten.

Heer van Voorne en burgraaf van Zeeland, vermeld tussen 1229 en 1259. Bij zijn eerste optreden als heer van Voorne zal Hendrik van Voorne (leenrechtelijk) meerderjarig - 18 jaar - zijn geweest. Daaruit volgt dat Hendrik van Voorne uiterlijk 1211 geboren moet zijn. Hij heeft een voornaam die in de hoofdstam van de Van Voornes niet eerder opduikt zodat we daardoor mogen vaststellen dat Hendrik niet de oudste zoon zal zijn geweest. Hij zal ongetwijfeld een oudere maar vóór 1220 (eind 1217) overleden broer met naam Dirk hebben gehad. Niet vergeten mag worden dat we hier over relatieve data praten. Hendrik van Voorne kan ook iets eerder dan in 1211 zijn geboren. Met een minstens één oudere hypothetische broer Dirk kunnen we denk ik met nog een marge het huwelijk van zijn ouders op rond 1205 plaatsen.

Hendrik behoort tot de naaste medespelers van Willem II, graaf over Holland en Zeeland, die in 1247 tot Roomskoning van het Duitse Rijk was gekozen, echter op 28 januari 1256, in een strafexepidie tegen de Westfriezen bij Hooghoud door dezen werd gedood, nadat hij met zijn paard en al door het ijs was gezakt en door zijn volgelingen in de steek werd gelaten; deze gebeurtenis werd destijds en nog eeuwen later als een catastrofe ervaren en dit zal niet in het minst gelden voor Hendrik van Voorne, die deelde in de glans van de positie van Willem en deze op zijn reizen als Roomskoning vaak vergezelde. Hoogstwaarschijnlijk (Fr.v.Oostrom) maakte Hendrik, in het gevolg van graaf Willem II, op 6 januari 1249 te Keulen, op het Driekoningenfeest het volgende mee: de ontmoeting van de koning met de grootste geleerde van die tijd, n.l. Albertus Magnus; deze dominicaan, het sieraad van de Keulse universiteit, ontving de koning in zijn klooster, waar het gezelschap in de ontvangstzaal werd binnengelaten, de geleerde liet nog even op zich wachten, intussen ergerde het hoge gezelschap zich dat er niet de moeite genomen was om de haard aan te maken in de snijdende koude die er heerste. Net toen de woede op zijn hoogtepunt was kwam Albertus binnen, blootsvoets en in zomerpij gekleed, hij nodigde zijn gasten aan de maaltijd, die buiten geserveerd zou worden, de verontwaardiging over zoveel misplaatste ascese liep onder de edellieden zo hoog op dat sommigen de koning adviseerden spoorslags te vertrekken. Maar intussen in de kloostertuin aangekomen, bleek het daar zomer, de bloemen stonden in volle bloei en het fruit kon van de bomen geplukt worden; voor zover de verwende edelen iets te klagen hadden na afloop, was het over de hitte ...; ook voor de kritische beschouwer van heden, zijn de bronnen zodanig dat er aanleiding is er een kern van waarheid in te weten.

Hendrik, heer van Voorne, machtigt, blijkens akte van 1229, de kerk van ter Doest, om Oosthoek voor de zoutwinning te mogen ontmoeren; een ruiterzegel van heer Hendrik van Voorne, d.d. 10-10-1258, berust in het archief van de Duitse Orde te Utrecht; in 1235 blijkt dat Hendrik de leenheer is van Nicolaas van Putten, heer van Putten en Strijen; hij koopt (tussen 1247-1256) van de Roomskoning, graaf Willem II, de dijkzate van de uit het einde van het derde kwart van de twaalfde eeuw daterende inlaagdijk ten noorden en oosten van het latere Rotterdam; op deze dijkzate, die sedert de aanleg omstreeks 1240 van de dam in de Rotte ter plaatse van de Hoogstraat te Rotterdam, tot droge dijk was geworden, liggen een aantal door de heren van Voorne en Polanen uitgegeven lenen; het overlijden van Hendrik levert opvolgingsproblemen op (zij het op kleinere schaal, te vergelijken met de situatie in het graafschap Holland), Albert was nog (zeer) jong, 'broers had deze Albert niet', lezen we in: Maerlants Wereld, hoe dit te rijmen met de overige bronnen?

Hendrik van Voorne en [Mabelia] van Cysoing huwden in 1231. In dat jaar werden de huwelijksvoorwaarden opgesteld. Van Hendrik weten we dat zijn moeder de naam Alverade droeg. [Mabelia] van Cysoing was een dochter van de in 1214 al gehuwd zijnde Jan III van Cysoing en een Maria. Het lijkt uit vernoemingsoogpunt dan ook vreemd dat Hillegonde van Voorne de oudste dochter wordt genoemd van Hendrik van Voorne en [Mabelia] van Cysoing. Namen als Alverade, Maria en [Mabelia] kwamen daarvoor eerder in aanmerking. Bovendien zouden ook nog eens namen als Dirk, Jan en Hendrik in aanmerking komen alvorens een keuze op de naam Albrecht zou zijn gevallen. We weten dat Albrecht van Voorne zijn vader opvolgde maar uit oogpunt van vernoeming zal hij niet de oudste zoon zijn geweest. Hendrik van Voorne en [Mabelia] van Cysoing zullen derhalve gezegend zijn geweest met een grote kinderschare waar ze door kindersterfte echter een groot aantal weer van hebben moeten afstaan.

Oorkondenboek van Holland en Zeeland tot 1299, deel II, 1222 tot 1256, door dr. J.G. Kruisheer, Assen/Maastricht 1986:

Heer van Heukelom en Asperen. Zie Ned. Leeuw 1966, kolom 301

De eerste vermelding van hem is als getuige in een oorkonde van 25 juni 1254 van Jan I van der Leede en diens neef Hugo Botter van Arkel omtrent een belening van een derde deel van de heerlijkheid Dalem aan Floris van Dalem. Otto's vader Herbaren stierf waarschijnlijk in 1252 of 1253. In de oorkonde van 17 maart 1253 wordt Otto's oudste broer Jan namelijk heer van Arkel genoemd. Otto's vader leefde toen niet meer en Otto zal na diens dood wel heer van Heukelum en Asperen geworden zijn. Hij noemde zich reeds in 1269, net als in 1254, echter nog steeds "Otto dictus de Arkle, miles" Zo komt hij ook voor als getuige in een oorkonde van zijn neef Jan II van Arkel van 4 november 1272. Voor het laatst wordt hij genoemd op 2 mei 1283 als Otto van Arkel, oom van de leenheer Jan II van Arkel bij bevestiging van het leen van het gerecht en de tienden van Heukelum.

Genoemd als lid van de ridderorde van Sint-Jacob die door graaf Floris V zou zijn gesticht, maar deze hele ridderorde is een 17e-eeuwse fictie.